Kaixo lagunok!
Gaur ez dizuet irakaskuntza ezberdina burutzeko proposamenik ekarri. Oraingo honetan, blog honetan aldarrikatzen den ideiaren aldeko pentsalari bati buruz hitz egingo dizuet.
Francesco Tonucci, FRATO, (1941) pentsalari, psikopedagogo eta marrazkilari italiarra da. Jarrera eta pentsamendu infantilak aztertzen ditu. 1991an, “Haurren hiria” izeneko proiektua sortu zuen eta gaur egun berak zuzentzen du. Proiektu honek, 100 hiritako alkateei gobernu filosofia berria proposatzen die. Honetan, haurrak balorazio, proiekzio eta hiri aldaketa parametro bezala kontsideratuz. Hirien estrukturak kritikatzen ditu eta hauek, haurretan pentsatuz planifikatu behar direla aholkatzen du. Honek ez du esan nahi, hiriak Disneyland-ak bilakatu behar direnik, baina kontutan hartu behar da heldu sano bat, asko jolastu eta autonomia izan duen haur baten emaitza dela.
Gizarte honetan “limite” hitza etengabean erlazionatzen da haurrekin edo ume txikiekin. Honen aurrean, pedagogo honek “askatasuna” aldarrikatzen du, botere pertsonala, etxerako lan gutxiago, mundua aztertzeko denbora libre gehiago arratsaldetan … Haurrak ezagutzez bete behar diren liburu hutsak direla pentsatzeari utzi behar diogula dio, pentsatzeko modu eta esperientzia ezberdinak baitituzte. Tonucciren ustez, gizarte honek ez du batere baloratzen hain garrantzitsua den haurtzaroko jolasa eta gainera, 3-6urte bitarteko umeei autonomia (oinarrizko tresna etorkizunerako) lapurtzen ari garela baieztatzen du.
Hauek dira pedagogo honenak diren esaldietako batzuk:
“Umeek gehiago ikasten dute jolasten buruz ikasten baino, egiten ikusten baino. Helduen kontrolik gabe burutzen duten jokoa, umeak ukitzen duen forma kultural altuena da. Ondo eta asko jolastu duten umeak, etorkizunean heldu hobeak izango dira.”
“Jolasak bizitzarako errekurtsoak ematen ditu. Gazteak garenean jasaten ditugun krisiak lehen haurtzaroan sortzen dira.”
“Gaur egun, heztea, haurrei helduen jarrera izateko eskatzea da.”
“ Haurrak, egunero, instrukzioak ematen dituzten helduen ondoan egoten dira eta zaila egiten zaie gauza bitxiak egitea. Honela, bere arriskurako gogoa batzen joaten dira beren barnean eta nerabezaroan, beraien lehenengo motorrarekin edo gaueko irteerekin askatuko dute.”
“Gela barruan edo ludoteka batean jolastea ez da haurrek nahi dutena. Haurrak gauza ezberdinak egiten ditu bakarrik dagoenean eta kontrolatzen ez dutenean. Haurrek, kontrol sozial bat dagoen leku bat behar dute nahi dutena egiteko, hala nola, belarra zapaltzeko, zuhaitzetara igotzeko edo sugandilak harrapatzeko.
Gogoratu, zoriontsu hezi!
No hay comentarios:
Publicar un comentario